Ik las vandaag een artikel van klinisch psycholoog Roos Woltering en ik wil je de essentie van dit artikel niet onthouden, want het zou veel mensen kunnen helpen.
In dit artikel wordt het woord ‘Optimalist’ geïntroduceerd, tenminste voor mij is het nieuw.Het worden van een Optimalist kan vooral mensen helpen die nu een ‘Perfectionist’ zijn.

Moet een perfectionist dan veranderen?

Vaak wordt het zijn van een perfectionist als een compliment gezien, niet in het minst denkt een perfectionist daar zelf ook zo over. Maar moet je daar echt blij mee zijn? Ik denk het niet.
Een perfectionist is immers nooit tevreden. Er wordt altijd gestreefd naar perfectie. Een perfectionist is nooit gelukkig met zichzelf en dat is hem of haar aan te zien. Voor anderen is dat dan ook niet prettig. Het zorgt vaak voor een sociaal isolement.
Een perfectionist is ook niet echt productief. Voor hij of zij tot een resultaat komt is alles van alle kanten bekeken, aangepast, gecheckt en dubbel gecheckt. Dat kost veel tijd.
Zoals een perfectionist over zichzelf denkt, denkt hij ook over anderen. Over anderen is hij dus ook nooit tevreden en laat dat ook merken. Hij of zij zal zelden een collega of vriend een compliment maken. Het kan immers altijd beter?

Wat is dan een Optimalist?

Als definitie van een Optimalist geeft Roos Woltering aan dat hij of zij streeft naar het best mogelijke resultaat, maar dat het maken van fouten niet als falen wordt gezien en dat er beseft wordt dat ‘perfect’ zijn niet bestaat.
Ikzelf heb perfectionisten in coachingstrajecten vaak aangegeven: ‘Goed is goed genoeg’, maar een perfectionist een Optimalist laten worden is nog beter en voor een perfectionist acceptabel.

Wat onderscheidt een Optimalist dan van een perfectionist?

1. Een perfectionist vindt dat hij geen fouten mag maken, maar fouten maken is noodzakelijk om je te ontwikkelen. Wil je echt iets leren, dan moet je het risico nemen dat iets niet helemaal perfect is. Een Optimalist snapt dat en accepteert het.

2. Perfectionisten stellen het om hulp vragen lang uit, als ze dat al doen. Een Optimalist zal dat eerder doen. Dat is ook verstandig, want je kan dan het advies nog meenemen in je proces om te komen tot het optimale resultaat. Vragen om feedback is geen zwaktebod, maar vergt juist meer lef.

3. Perfectionisten hebben de neiging grote uitdagingen uit de weg te gaan, want het risico zit er in dat het niet zou lukken en dat kan een perfectionist van zichzelf niet accepteren, dus begint hij er liever niet aan. Dat zorgt dus voor beperkingen. Een Optimalist gaat er van uit dat hij zijn uiterste best zal doen om die uitdaging tot een goed einde te brengen, waarbij hij accepteert dat dat geen zekerheid is. Logisch, want hoe realistisch is het om te veronderstellen dat als je iets voor het eerst doet, het ook altijd direct goed zal gaan? Niet dus.

Een Optimalist leeft dus makkelijker voor zichzelf. Is prettiger in de omgang en is productiever. Een Optimalist kan zichzelf ontwikkelen, leert van zijn gemaakte fouten.

Is dan het worden van een Optimalist alleen zinvol voor een perfectionist? Ik denk het niet. Het kan voor iedereen goed werken. Ook voor iemand die de neiging heeft het niet zo nauw te nemen, ergens (te) snel tevreden mee zijn.
Een instelling hebben om altijd het optimale te willen bereiken is immers altijd goed. Je dat realiseren bij alles wat je doet is daarbij de sleutel.

Gedragsverandering

Als je je realiseert Optimalist te willen zijn onder alle omstandigheden dan zal dat leiden tot gedragsverandering. Dat zal niet van de ene op de andere dag gaan, maar het is een proces waarbij je zelf de vinger aan de pols houdt en regelmatig je zelf controleert en beoordeelt. Deel het ook met je omgeving. Het zal je stimuleren, want je wordt er een beter mens van, voor jezelf en voor anderen.

Wordt een Optimalist en wees daar trots op.

Omdat gedragsverandering niet makkelijk is bieden wij daar hulp bij aan. Neem contact met ons op.